उठ उठ मेरा साथी! त्याग ती सब किताबहरू
एक दिन निश्चय नै यसैको बोझले थिचिने छौ।
जाग साथी! धेरै पढाइले विचार र तथा चिन्तामा डुब्नुको साँटो आफ्नो मुहारलाई चम्काउ
यति धेरै मेहनत र कष्ट किन?
त्यो हिमालको शीरमाथिको त्यो सूर्यलाई हेर
उसको चमक कति मधुरो ताजापन दिनेवाला छ; सबै लामा हरिया खेतहरुमा फैलिरहेको छ, उसको पहिलो मिठो पहेँलो साझ
किताब! ती त रुखा तथा अन्तहिन विवादहरुले भरिएका छन्
आऊ! वनमा त्यो चरीको चिरबिर सुन
उसको संगीत कति मिठो छ; साँच्चै
उसमा कति धेरै ज्ञान भरिएको छ।
सुन त! कति आनन्द सँग त्यो चाँचर चरीले गाउँछ।
त्यो पनि कुनै उपदेशक भन्दा कम छैन
लौ! वास्तविकताको उज्यालोमा आऊ
प्रकृतिलाई आफ्नो गुरु बनाउ
जसले हाम्रो मन मुटु मष्तिस्कमा असल स्वास्थ्य द्वारा
प्राकृतिक रुपमै ज्ञान भरिदिन्छ,
सत्य हो हर्षोल्लासपूर्वक जिउँदो छ।
वसन्ती बनको एक तरङ्ग
जसले मनुष्यको बारेमा धेरै ज्ञान दिन सक्छ, राम्रो नराम्रोको बारे
जति विश्वका सबै सन्तहरूले दिन सक्छन्
प्रकृति जसले हामीलाई ज्ञान विज्ञान सिकाउँछ,
हाम्रो बुद्धिले तिनै सुन्दर वस्तुहरूलाई कुरुप बनाइदिन्छ
हाम्रो तिनै वस्तुहरूको विश्लेषणबाट उनीहरुलाई हामी मारिदिन्छौँ।
ज्ञान विज्ञान तथा कलाको धेरै कुरा भइसक्यो
किताबका ती रूखा पानाहरु बन्द गरिदेऊ
आऊ अघि बढ, खुला हृदय बोकेर आऊ
जसले यो देख्छ तथा ग्रहण गर्छ।
Up! up! my Friend, and quit your books;
Or surely you'll grow double:
Up! up! my Friend, and clear your looks;
Why all this toil and trouble?
The sun above the mountain's head,
A freshening lustre mellow
Through all the long green fields has spread,
His first sweet evening yellow.
Books! 'tis a dull and endless strife:
Come, hear the woodland linnet,
How sweet his music! on my life,
There's more of wisdom in it.
And hark! how blithe the throstle sings!
He, too, is no mean preacher:
Come forth into the light of things,
Let Nature be your teacher.
She has a world of ready wealth,
Our minds and hearts to bless—
Spontaneous wisdom breathed by health,
Truth breathed by cheerfulness.
One impulse from a vernal wood
May teach you more of man,
Of moral evil and of good,
Than all the sages can.
Sweet is the lore which Nature brings;
Our meddling intellect
Mis-shapes the beauteous forms of things:—
We murder to dissect.
Enough of Science and of Art;
Close up those barren leaves;
Come forth, and bring with you a heart
That watches and receives.
William Wordsworth (the table turned)
